လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အားလံုးမဂၤလာပါခင္ဗ်ား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ဖ်ာက်န္းမာခ်မ္းသာျပီး လိုအင္ဆႏၵေတြတစ္လံုးတစ္ဝၾကီး ျပည့္ဝၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္

Thursday, 29 May 2014

လိပ္ျပာမွ်ားေသာကြ်န္း အပိုင္း(၂)

ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွ ထိုလူကေတာ႔ မည္သို႔ေနသည္ကုိမသိ။ ကားေပၚမွေတးသြား ၿငိမ္႔ၿငိမ္႔ေလးကိုမ်က္၀န္းကုိမိွတ္ၿပီးနားေထာင္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကားအဲကြန္းအရွိန္ေၾကာင္႔ ေအးစက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္လက္တစ္ဖက္သည္ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင္႔ေႏြးေထြးလာသည္။
လက္ကုိအနည္းငယ္ ရုန္းၾကည္႔သည္။ မရ။

ထိုတစ္ေယာက္ကေသခ်ာစြာဖိကုိင္ထားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေလသံကို အနိမ့္ဆံုး ထားၿပီး “ အစ္ကိုကြ်န္ေတာ္လက္ကိုဘာလုပ္တာလည္း” “ ညီ ဘာမွမၿဖစ္ေလာက္ဘူးမုိ႔လား။ ဒီတိုင္းေလးပါဘဲ။ က်န္ တာဘာမွမဟုတ္ပါဘူး” စကားသံခပ္ေအးေအးက ကြ်န္ေတာ္နားထဲသို႔၀င္လာသည္။ ထိုလူသေဘာက ဒီတို္င္း ကိုင္ထားတဲ႔အတြက္ စိတ္ထဲမွာဘာမွမၿဖစ္ေစရန္ရည္ရြယ္ေနပံုရသည္။ သူေၿပာတာလည္းဟုတ္ပါသည္။ လက္တစ္ ဖက္ကုိခပ္ဖြဖြကုိင္ထားရံုၿဖင္႔ ဘာမွမၿဖစ္နုိင္။

အခက္စိုပင္အိုထက္ကငုဝါတဲ့လား

 

ရွင္လိင္ၿပန္ေသာေန႔ ၊ ေထာင္ကထြက္ေသာေန႔နွင္႔ အိမ္ေထာင္ၿပဳေသာေန႔ ထိုေန႔သံုးရက္သည္ ဘ၀တြင္ အေပ်ာ္ဆံုးၿဖစ္သည္္ဟုမွတ္သားထားဘူးသည္။ မွန္ေပသည္။ အိမ္ေထာင္ၿပဳရန္အတြက္ မဂၤလာအၾကိဳ မ႑ပ္ထိုး ေသာေန႔သည္ပင္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္နွင္႔ငု၀ါအတြက္ ေပ်ာ္ရြင္မူမ်ားစြာယူေဆာင္ေပးေသာနွစ္ၿဖစ္သည္။

နယ္ဓေလ႔ထံုးစံအတုိင္း အိမ္ေရွ႔လမ္းကို ကာၿပီမ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ အေရာင္စံုေဘာလံုးမ်ား နွင္႔ ငု၀ါပန္းမ်ားကိုလည္းလွပစြာစီရီထားသည္။ မဂၤလာမ႑ပ္တစ္ခုလံုး ပန္းရနံၿဖင္႔ သင္းပ်ံေနသည္။ ၿပင္ ဆင္ထားေသာ ခံုမ်ားထက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္နွင္႔ငု၀ါ အစမ္းထုိင္ၾကည္႔ၿပီး သူမ၏ရွက္ရြံေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ား ကိုၾကည္႔မိသည္။ထိုသို႔ၿဖင္႔ ငု၀ါကုိခ်စ္ေသာေကာင္မေလးႏွင္းငု၀ါသည္ ကြ်န္ေတာ္အခ်စ္အားလံုး၏ မူပိုင္ရွင္ ၿဖစ္၏။

ငု၀ါသည္အၿမဲ ၿမန္မာဆန္ဆန္ယဥ္ဖုံးအက်ီနွင္႔ပန္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆံေကသာတြင္ဆင္ၿမန္းထားတတ္ သည္။ သူအၿမတ္နိုးဆံုးပန္းမွာ တာတန္ခူးတြင္အၿပိဳင္ဖူးဖြင္႔သည္ ငု၀ါပင္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင္႔ ခ်စ္သူသက္ တမ္း တစ္နွစ္ေက်ာ္ေသာအခ်ိန္တြင္ လက္ထပ္ရန္ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။နွစ္ေထာင္တစ္ဆယ္ေလး၏ ၿမန္မာနွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာပြဲၿပဳလုပ္ရန္ ရက္ကိုေရြးခ်ယ္ထားသည္။

လိိပ္ျပာမွ်ားေသာကြ်န္း အပုိင္း(၁)


ေကာင္းကင္ကိုေမာ႔ၾကည္႔လိုက္
လွ်င္ အံု႔ဆိုင္းေနေသာ မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြကိုေတြ႔ရသည္။ မိုးတြင္းမွာမိုးရြာတာမထူးဆန္းေသာ္လည္း ခ်စ္သူထံၿပန္ရမည္႔ေန႔မွ ဒီလိုအံု႔မိုင္းေနၿခင္းကိုစိတ္က သိပ္သေဘာမက်။ ကားလက္မွတ္ကို ည ၈း၃၀ ၿဖတ္ထားလို႔ေတာ္ေသးသည္။ နာရီကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ညေနသံုးနာရီရွိၿပီ။ အမွန္ဆိုဒီလိုရာသီဥတုမ်ိဳးက မႏၱေလးမွာေနလို႔ေကာင္းသည္။ မုိးမရြာဘဲအံု႔ဆိုင္းေနၿခင္းသည္ မႏၱေလးေတာ္၀င္ နန္းရိပ္ နန္းေၿမကို အလြမ္းပို ေနေစသလိုခံစားမိသည္။ 

မႏၱေလးသို႔အလုပ္ကိစၥတစ္ခုၿဖင္႔လာၿခင္းၿဖစ္သၿဖင္႔အၿခားေနရာမ်ားသို႔မေရာက္နုိင္။ ေစ်းခ်ိဳေတာ္၊ မႏၱေလးေတာင္နွင္႔ေတာင္သမန္သို႔သြာရန္သာ စီစဥ္ထားသည္။ ေစ်းခ်ိဳကိုမနက္ပိုင္းတြင္သြားၿပီးၿဖစ္သၿဖင္႔ တည္းခိုေသာသူငယ္ခ်င္းအေဆာင္တြင္ ေအးေဆးၿပန္နားေနသည္။ “မင္းေတာင္ေပၚသြားဦးမယ္ဆို” သူငယ္ ခ်င္းကလုိက္ပို႔ရန္ၿပင္ဆင္ထားပံုရသည္။ မိုက္သည္။မြန္းၾကပ္ေနေသာအလုပ္ကိစၥနွင္႔အၿခားစိတ္ပင္ပန္းစရာမ်ား ကိုေတာင္ေပၚတြင္ေၿဖေဖ်ာက္ရမည္။

မာယာေတာမွာေမွ်ာတဲ့သူ

ကြ်န္မအရမ္းအံၾသသြားသည္။ကုိယ္ကုိ ခ်စ္ပါသည္။ လက္ထပ္ပါမည္။ဟုေၿပာခဲ႔ဖူးေသာ ေမာင္၏စကားသံမ်ားက ခုေတာ႔ ေလအေ၀႔မွာပါသြားတဲ႔ ဖုန္မွံုေတြအတုိင္းၿဖစ္ေနၿပီ။
အမွန္ဆိုကြ်န္မကိုက မိုက္လံုးၾကီးခဲ႔တာပါ။ ကိုကိုခ်စ္ရွာတယ္ဆိုၿပီး သူေတာင္းဆိုတုိင္းလိုက္ေလ်ာေပး ဆပ္ခဲ႔သည့္အရာမ်ားသည္ ယခုအခါမိသားစုဂုဏ္သိကၡာကိုက်ဆင္းေစမည္႔ ေမာင္၏ ထိန္းခ်ဳပ္လက္နက္မ်ားၿဖစ္ ေနသည္။ 

ယံုမွတ္ၿပီး ပံုအပ္မိသည္႔အခ်ိန္မ်ားကိုၿပန္ေတြးၾကည္႔ၿပီး ကြ်န္မရူးမတတ္ၿဖစ္ေနရၿပီ။
အခ်စ္ကုိဗန္းၿပၿပီးကြ်န္မဘ၀ကို သြန္ခ်င္သလိုသြန္ ေမွာက္ခ်င္သလိုေမွာက္လုပ္သြားသည႔္ ေမာင္ က ခုကြ်န္မေရွ႔မွာ။အရမ္းခ်စ္သည္ လက္ထပ္ပါမည္ဟုတသြင္သြင္ေၿပာၿပီး အမွန္တကယ္လက္ထပ္သင္႔သည္႔ အခ်ိန္တြင္ မိဘေက်းဇူးကုိမကန္းခ်င္ပါဟုရိုးရွင္းေသာအေၾကာင္းၿပခ်က္တစ္ခုၿဖင္႔ လမ္းခြဲသြားမည္႔ ခ်စ္သူမက ေသာ ခ်စ္သူ။

ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)



 

ေမာင္သူက ေဒါက္တာႏြယ္ႏြယ္လင္း ပိုးနဲ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းေပါ႔။ “ကဲ ေမာင္ဆိုတဲ႔ ဟိုတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚတက္။ ကြ်န္ေတာ္ဆရာ၀န္မေၿပာတဲ႔အတု

ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အပိုင္း(၃)


ဒီေန႔ဟာဟာကြ်န္ေတာ္ဘ၀အတြက္အေရးၾကီးဆံုးေန႕ၿဖစ္မယ္ဆိုတာကိုကြ်န္ေတာ္မသိခ႔ဲဘူး။ဒါေၾကာင္႔ လည္း သူမ ေခၚေသာအခ်ိန္တြင္ အနည္းငယ္ေသာက္စားၿပီး သြားေတြ႔ၿဖစ္သည္။ ေၿခေထာက္ကိုခပ္ရင္႔ရင္႔ခ်ိတ္ ၿပီး ေဘးနာတြင္လူငယ္မ်ားနွင္႔ထုိင္ေနေသာ မမသည္ “ဒီေန႔မင္းကိုေခၚတာေနာက္ဆံုးဘဲ ေကာင္ေလး ေနာက္ ရက္ကစၿပီး မင္းနဲ႔ဒို႔ ဘာပတ္သက္မူမွမရွိေတာ႔ဘူး။ 

ဒါေၾကာင္႔မင္းကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေခၚသတိေပးတာ။ မင္းကို ဒီနွစ္ပိုင္းအတြင္းေထာက္ပံ့ေပးခဲ႔တာေတြအားလံုးကိုေစတနာေၾကးလို႔ဘဲသတ္မွတ္တယ္။ ေနာက္ဆို ဒို႔ကုိလမ္းမွာေတြ႔ရင္ေတာင္ၿပံဳးမၿပပါနဲ႔”။ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ထိုသို႔ၿဖစ္လာမည္ကိုၾကိဳတြက္ထားေသာလည္း တရား ၀င္ထုတ္ေၿပာလာေသာေန႔တြင္လူငယ္ပီပီစိတ္ကေထာင္းခနဲ။

ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အပိုင္း(၂)


ခမ္းနားၾကီးက်ယ္လွေသာအိမ္ၾကီး၏ တိတ္ဆိတ္ေသာ အခန္းတစ္ခုတြင္ သူမနွင္႔ေနာက္ထပ္ရြယ္တူ သံုးေယာက္ထပ္ေတြ႔ရသည္။ အားလံုးငါးေယာက္။ သူမနွင္႔သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး၏ေဘးတြင္ ကြ်န္ ေတာ္တို႔အရြယ္ ေကာင္ေလးမ်ားနွင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္ႏွင္႔ သူတို႔မ်က္၀န္းမ်ားက ကြ်န္ေတာ္ထံသို႔၀ဲပ်ံလာသည္။ “ဟာ အဘြားၾကီး ရွင္ကအသစ္ေလးေပါ့ေလ။ဘယ္က ‘မ’ လာတာတုန္း”။ သူမကိုဦးတည္ေၿပာၿခင္းကို သူမကဂရုမစိုက္ဟန္ၿဖင္႔ “ ကေလးလာဆိုၿပီး ” ကြ်န္ေတာ္ခါးကိုလာဖက္သည္။

အခန္းရွိေယာက္်ားမိန္းမအားလံုးသည္ အခ်ိဳးညီညီဟန္ခ်က္မပ်က္ သီခ်င္းမ်ားနွင္႔စီးေမွ်ာေနၾကသည္။ ေနသားမက်ၿခင္းသည္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဦးတည္းအတြက္ၿဖစ္ေနလိမ္႔မည္။ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီးၿပန္ခ်င္ေနသည္။ ထိုသို႔ၿဖစ္ေနၿခင္းကိုလည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးက ရိ္ပ္မိပံုေပၚေနသည္။ တန္ဖိုးၾကီးအရက္ခြက္တစ္ခုကို ခပ္ရြရြကမ္းေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္သူကိုမွဂရုမစိုက္ဘဲေနနိုင္ေအာင္ မူးသြားမွၿဖစ္မည္။ ထိုနည္းတူ အၿခားအၿခားေသာ မမ မ်ားကမ္းေပးေသာခြက္မ်ားအားလံုးကိုေသာက္လိုက္သည္။